Het was de zomer van 2018. De negenjarige Thomas en Rachid waren onafscheidelijk. Grote lol met elkaar op school, en ook buiten school altijd samen spelen en lachen. In de zomer vóórdat beide jongens naar groep zes zouden gaan, sloeg het noodlot toe. Op vakantie raakten Rachid en zijn familie betrokken bij een auto-ongeluk. Hierbij kwam Rachid om het leven. Hartverscheurend. De klap was voor Thomas groot, al was daar in de eerste maanden na het ongeluk niet zo veel van te merken. Maar op een gegeven moment begon het doorgaans vrolijke, sociale en spontane jongetje zich steeds meer af te zonderen. Ook op school begon hij een afwezige en terneergeslagen indruk te maken. In december 2018 kwamen de ouders, samen met Thomas, bij mij. Bij Thomas was sprake van uitgestelde rouw: hij kwam op een later moment pas toe aan het verwerken van zijn gevoelens. In dit artikel lees je tips voor jou als ouder, wanneer je kind rouwt. Op deze manier kun je hier het beste mee omgaan.
Tip 1: Blijf goed opletten
Het komt vaak voor dat kinderen te maken krijgen met uitgestelde rouw. Dat betekent dat het verlies als het ware later tot hem doordringt, bijvoorbeeld op het moment dat alles weer ‘rustig’ en ‘normaal’ is. Op het moment dat hij zich veilig voelt, komt hij toe aan het verwerken en tonen van zijn emoties. Als ouder of verzorger is het goed als je hier alert op bent. Wanneer er een verandering optreedt in het gedrag van je kind, kan dat te maken hebben met het verlies van een tijdje terug.
Tip 2: Wacht af
Het is niet nodig om je kind uitgebreid te vragen naar zijn gevoelens en emoties. Laten merken dat hij altijd bij je terecht kan met zijn gevoelens en emoties is natuurlijk goed. En wat je kunt doen als het moment daar is? Gewoon luisteren, er samen over praten en troost bieden, en het verdriet proberen te begrijpen en te verwoorden. Het is niet nodig om de gevoelens te verklaren, of om te zeggen dat het allemaal wel goed komt. Je mag best bevestigen dat het erg is wat er is gebeurd. Dan voelt je kind zich gehoord en begrepen. Laat daarbij ook zien hoe hij ermee kan omgaan, op een speelse manier. Ga bijvoorbeeld samen knutselen, tekenen of bouwen.
Tip 3: Durf om hulp te vragen
Elk kind gaat op een andere manier om met rouw en verlies. Heb je echter het idee dat je kind vastloopt in deze verwerkingsprocessen? Dan is het zaak om op tijd hulp te vragen. Als erkend en gespecialiseerd rouw- en verliesbegeleider help ik jou en je kind de goede richting op. Om het coachen op een zo ontspannen mogelijke manier te laten verlopen, sluit ik zoveel mogelijk aan bij de belevingswereld van je kind. Zo maak ik graag gebruik van spel, in combinatie met verschillende vormen van creativiteit. Denk aan verven, tekenen en kleien. Of we gaan heerlijk de natuur in. Het doel van de coaching is om de scherpe randjes van de pijn te halen. De verschrikkelijke gebeurtenis ongedaan maken is uiteraard niet mogelijk. Maar je kind kan wél leren om het verlies en alle gevoelens, herinneringen en emoties een plekje te geven.
Rouwverwerkingsproces kenmerken
Heeft jouw kind…
– plotselinge gedragsveranderingen?
– teruggetrokken gedrag?
– last van lusteloosheid en moeheid?
– ander speelgedrag?
– (plotseling) moeite met eten?
– last van prikkelbaarheid?
– slaapproblemen?
– veel huilbuien of last van angsten?
Dan kan het zijn dat je kind een verstoring in zijn rouwverwerkingsproces heeft opgelopen.
Voor jou en je kind!
Behalve na het overlijden van een dierbare zijn er nog meer situaties waarin je kind te maken kan krijgen met een rouwproces. Denk bijvoorbeeld aan gebeurtenissen zoals een echtscheiding of een verhuizing. Maar het kan ook zijn dat je kind om andere redenen niet lekker in zijn vel zit. Ook in deze gevallen kan kindercoaching helpen om hiermee om te gaan. Daarnaast bied ik jou als ouder ook de nodige steun. Zo heb ik een speciale workshop voor jou als ouder waarin je handvatten krijgt voor hoe je je kind het beste kan begeleiden bij het verwerken van verlies.